De man was boos. Vond dat ‘de mens’ er maar een puinhoop van maakte en had gemaakt. Al die oorlogen, al die mondiale, maar ook individuele conflicten, ruzies en meningsverschillen … pfff. En dan had hij het nog niet eens over het klimaat, wat inmiddels ook zo goed als om zeep was geholpen door ‘ons’, zo vond hij. Het maakte hem soms moedeloos, radeloos ook. Naast boze, lagen er zelfs depressieve gevoelens op de loer. Wat had het toch allemaal nog voor zin …
Deze man zal in onze huidige tijd zeker niet de enige zijn met negatieve gevoelens en emoties. Het kan absoluut pijn doen om de wereld en zoveel mensen en andere levensvormen soms te moeten zien lijden door gedrag dat in heel veel gevallen voortkomt uit gebrek aan bewustzijn/spiritualiteit. Toch kan er ook ruimte zijn voor verlichting. We kunnen er namelijk ook anders naar kijken: compassievoller.
Vaak wordt er tegen ons gezegd dat we compassie moeten hebben met andere individuen om ons heen. Bijvoorbeeld met de vluchteling die vanuit een ander deel van de wereld naar onze omgeving komt om hier veilig en vrij te kunnen leven. In plaats van hem of haar als een bedreiging te zien, wordt er door veel mensen gevraagd om de ander te kunnen blijven zien als mens. Prima natuurlijk.
Ik vertelde de man dat je met dergelijke compassie ook naar de mens-heid als geheel zou kunnen proberen te kijken. Met andere woorden: wees niet te streng voor de mensheid als ‘soort’, als een van de vele miljoenen ‘levensvormen’. Zie de mensheid als een opgroeiend kind, wat naar de maatstaven van ons universum ook zeker zo is. Ze is nog zó ontzettend jong en kwetsbaar. Waarom verwachten we al ‘wonderen’ van haar en nemen we het haar zo kwalijk als zij beginnersfouten maakt? Een kind reken je toch niet meteen af op zijn gedrag, dat soms heus verbazingwekkend naïef, gewelddadig en vijandig kan zijn. Denk maar aan kinderen die elkaar ontzettend kunnen pesten, met soms zelfs de dood door zelfmoord tot gevolg.
Zo is het ook met de mensheid. We zijn nog kinderen, zitten nog volop in ons transformatieproces naar spirituele groei en verlichting. Zeker, zie en signaleer de pijn van de mensheid, maar – net zoals je dat niet met individuen moet doen – identificeer de mensheid niet met zijn pijn. De pijn is niet wie zij is. De mensheid is heus onderweg om te ontwaken, wordt af en toe een beetje wakker, wrijft zich soms in de ogen om de slaap eruit te krijgen, maar is er nog niet. Kijk er daarom met compassie naar.
Dit betekent uiteraard niet dat je niet in actie hoeft te komen als je onbewust gedrag signaleert. Sterker nog, het is jouw en onze taak om in actie te komen om de mensheid te laten groeien. Doe je niets, dan vertoon je moedeloos, defaitistisch en inert gedrag wat voortkomt vanuit de slachtofferrol van ons ego, zoals bij de man in ons voorbeeld. De pijn kan dan zo hevig worden, dat die je naar beneden trekt, ze maakt je lethargisch. Dat moeten we absoluut proberen te voorkomen. En dat voorkom je dus door zelf bewust te blijven en de mensheid met compassie tegemoet te treden, ondanks al haar ‘fouten’ die het al heeft gemaakt, maakt en zeker nog zal maken.