Zondagochtend 12 juni vond tijdens spiritueel café Zin in zondag in Het Witte Kerkje in Maassluis een stiltemeditatie plaats. Halverwege de reguliere bijeenkomst (over het thema ‘eenvoud’) kondigde ik de stiltesessie aan, die vijf minuten zou duren. Vooraf vertelde ik aan de tien deelnemers dat je dit niet fout kon doen. Bij een meditatie proberen we ons oordeelloos bewust te zijn van wat er in ons plaatsvindt: gedachtes, emoties, zintuiglijke waarnemingen. De bedoeling was om niet te spreken, maar te observeren, onze zintuigen aan het werk te zetten. Luister naar de wind door het openstaande raam, de vogeltjes, een wegrijdende auto, et cetera. Wanneer we afgeleid zouden worden door iets of iemand, probeerden we terug te keren naar het waarnemen van ‘dat wat er is’.

Afgeleid

Afgeleid werden we zeker. Na zo’n twee minuten hoorden we plotseling de buitendeur van het kerkje open gaan – wat nooit gebeurt – en iemand luid ‘Hallo, is daar iemand?’ roepen. Ik zei niets, de rest zweeg ook, terwijl een van onze deelnemers besloot om de persoon in de naastgelegen pantry kort en voor iedereen hoorbaar te woord te staan. Na één minuut verdween deze onverwachte bezoeker weer, met in zijn handen nu enkele tassen met daarin de restanten van een feestje dat de avond ervoor op dezelfde locatie had plaatsgevonden. Die kwam hij even ophalen, nota bene precies op het moment dat onze dus vijf minuten durende stiltemeditatie plaatsvond! Hoe was het mogelijk?

Geschenk

Ik was na afloop van de stiltemeditatie uitermate benieuwd hoe de deelnemers deze onderbreking hadden ervaren. Wat waren hun gedachtes en emoties geweest? Hadden ze frustratie, teleurstelling of misschien zelfs wel boosheid ervaren? En zo ja, konden ze die er dan laten zijn, zonder oordeel naar de persoon in kwestie of naar zichzelf? Stiekem vond ik de gebeurtenis echt een geschenk. Ik legde uit waarom: in het dagelijks leven verloopt ook niet altijd alles zoals ons voor ogen staat. Komen we soms ook voor verrassingen te staan. Het is de kunst of uitdaging om in elke situatie zo bewust mogelijk te blijven. Dit was een pittige, maar daardoor juist zeer nuttige oefening!

Ervaren

Uiteindelijk hadden de meesten begrepen waar het om ging: zonder oordeel kijken naar je gedachten en gevoelens, ook als die minder plezierig zijn. Een deelnemer opperde nog wel dat we misschien vergeten waren om het universum te vragen of we tijdens onze meditatie niet gestoord zouden worden. Ik antwoordde dat ik het niet vergeten was, simpelweg omdat ik hier nog nooit van had gehoord. Zou zo’n verzoek aan het universum eventueel geholpen hebben? Misschien wel, misschien niet. Het maakt ook niet uit, zei ik. In spiritualiteit gaat het niet om geloven, maar om het ervaren van het Hier en Nu. Niet om wat er misschien wel of niet had kúnnen gebeuren.

Fred Louter, ACT-trainer

Zelf ook een keer een stiltemeditatie ervaren? Neem contact op: 06-172 284 37 of nu@act-westland.nl